Byebye Palmy

Een nieuw reisverslag met verhalen van alweer een maand geleden. Tijd gaat snel hier en tijd vliegt zo snel voorbij dat de geluidsbarrière wordt verbroken. Maar goed hier weer een intens lang verhaal van onze laatste weekjes. Een rondtripweekendje, maar voornamelijk serious business. Een beetje meer diepgang over wat we nou eigenlijk aan het doen zijn.

Maandag 7-4: Inge heeft zich weer uitgeleefd op een ELISA om te kijken of de fout met de lekkende samples opgelost kunnen worden. De monsters van 14 dagen na vaccinatie die de meest positieve uitslag hadden, daar hebben we de monsters van 28 dagen na vaccinatie bij gezocht. Gelukkig hadden we daar wel alle serum van en die hebben we dus vervolgens ook getest. Omdat we dus niet alle monsters meer hebben, hebben we deze gedaan om te kijken of er echt duidelijk positieven tussen zaten. Als we namelijk deze uitslagen hadden konden we daar vervolgens het plasma van aanvragen. Dit plasma gaan we vergelijken met de resultaten van het serum. Als deze resultaten vergelijkbaar zijn dan is er niks aan de hand en kunnen we gewoon het plasma gebruiken van 28 dagen na vaccinatie. Als ze niet vergelijkbaar zijn dan moeten we het serum gebruiken dat 35 dagen na vaccinatie verzameld is (dit is voor alle zekerheid gedaan mochten plasma en serum niet vergelijkbaar zijn). Hopelijk is dit niet het geval, want dat zou het onderzoek veranderen en dus de resultaten minder goed vergelijkbaar maken, zonde dus.
Sabine mocht voor de laatste keer poep verzamelen bij haar dieren en ze nog een keer wegen. Na het afgelopen week al een aantal keren gedaan te hebben ging het haar nu heel snel af en kon ze op tijd beginnen met het volgende lastige taakje: stickers plakken, jeejj! Alles moest namelijk voorbereid worden voor dinsdag, zodat alles dan soepel zou verlopen. Laatste keer de dieren checken in de middag viel wel heel erg zwaar.

Dinsdag 8-4: Vandaag valt zeker in de top drie minst leuke dagen van ons verblijf hier in Nieuw Zeeland, de dieren van Sabine werden namelijk geëuthanaseerd en het abomasum, en de dunne en dikke darm eruit gehaald. Hier zitten bepaalde wormen in waarmee we ze geïnfecteerd hebben en daar gaat ze nu onderzoek naar doen. Uiteindelijk viel het allemaal redelijk mee. Sab heeft ze die dag niet meer levend gezien en dat scheelt toch wel veel. Het blijft een vervelend iets natuurlijk, maar het was niet dramatisch ernstig om te zien. Het ging allemaal heel erg humaan en snel en we waren dan ook binnen 3 uur al klaar met alles. Ondanks dat het meeviel was Sab uitgeteld voor de rest van de dag. Inge was nog een middagje aan het schrijven en/of lezen gegaan en ’s avonds zijn we gaan eten bij Sjoukje.

Woensdag 9-4: Redelijk op tijd weer aan de slag gegaan op de uni, paar dingetjes regelen en de bedoeling was voor ons allebei om weer te gaan schrijven. Sabine moest helaas weer een hoop onvoorziene andere dingen voor haar onderzoek doen, waardoor het maar niet opschiet met dat schrijfwerk. Inge is al een heel eind en een eerste draft van inleiding en materiaal en methoden is dan ook al ingeleverd, whoop whoop!
Keertje redelijk op tijd naar huis, wat cijfertjes invoeren, een beetje aan onze conditie werken en opruimen. Vervolgens nog gezellig eten bij Lisanne, we houden het allemaal gezellig hier!

Donderdag 10-4: 's ochtends begonnen met de eerste abomasum uit mekaar halen voor Sabine. Deze moet opengemaakt worden en dan moet de binnenkant schoon gespoeld worden. Dan neem je 5% van om te gaan tellen en twee back-ups. Hier noemen ze het reserves en ze moesten ook heel hard lachen toen ze mijn labels zagen, maar goed als ze dan de back-ups pakken dan weten ze meteen weer wie ik was. Daarna moet de maag in stukjes geknipt worden voor een pepsin digest. Dit wordt gedaan om een bepaalde type worm die we verwachten te vinden in de wand vastzit en soms pas loslaat na die digest.
In de tussentijd is Inge richting haar begeleider gegaan, want ze had een afspraak bij de statisticus, die ging eens even uitleggen wat allemaal mogelijk was en met welk programma met de resultaten die we met de ELISA’s gevonden hebben. Helaas ging het niet helemaal volgens plan en werd de afspraak (voor de 2e keer) uitgesteld naar de volgende dag
En toen begon het tellen van de wormen. Onder een microscoop een halve lepel uit de 5% pot nemen en bekijken en de wormen tellen, kijken welke soort het is en of het mannetje of vrouwtje is. En dan per soort en geslacht er 25 uithalen met een klein haakje. Werkelijk waar geweldig werk om te doen.
Het is een pot van ongeveer 200-300 ml inhoud, dus je denkt dat het zo gepiept is, maar dat valt helaas vies tegen. Uren hebben we zitten ploeteren achter de microscopen. Zeker omdat alles nog nieuw is, en we het voor de eerste keer doen moesten we wel 100 keer aan Barbara (de wormexpert) vragen of we inderdaad de worm gevonden hadden die we dachten gevonden te hebben.

Vrijdag 11-4: de pot van gister was nog niet leeg dus Sabine ging weer aan de slag met tellen. Uiteindelijk 551 wormen geteld en dat is dan 5% van de totale inhoud. 's middags nog een maag geprocessed zodat barbara hem mee naar huis kon nemen. Ze is zo lief om te helpen want anders krijg ik niet eens alle magen af.
Inge moest in de tussentijd dus aan de gang met de statisticus, een leuk programmaatje aanvragen voor statistiek, het heet SAS (aka, haat aan statistiek)!
’s Avonds zijn we uit eten gegaan bij Bella’s, dit is namelijk een van de restaurants in Palmerston waar ze venison op het menu hebben staan. Dit is hertenvlees, en aangezien we dus met herten werken vonden we het wel leuk om dit ook eens geproefd te hebben. Samen met Sjoukje en Lisanne zijn we dus gaan eten, mede omdat het laatste weekje van Lisanne in Palmerston North was. Reden genoeg om er weer een gezellige avond van te maken en wat hebben we heerlijk gegeten.

Zaterdag 12-4
Dit weekend maar eens besloten om wat rustiger aan te doen, omdat we na alle weekendtripjes en de drukke weken toch wel een beetje moe waren. Bovendien, een ware Dutchies/Nieuw Zeelandse houseparty konden we niet mislopen. Daarom maar een verstandig dagje met wat schrijven, resultaten verwerken en opruimen in de sleepout. Ook is er nog wat shoppen aan te pas gekomen, ’s avonds hadden we naast het huisfeestje namelijk ook het verlovingsfeest van de eigenaren van de sleepout. Na ons gezicht hier even te laten hebben gezien gingen we met Lisanne richting Tjarda en Annette voor het feestje. Dit was weer een geslaagde avond waar we weer heel wat nieuwe mensen hebben leren kennen en onze ogen weer uit hebben kunnen kijken in een plaatselijke kroeg. Hier lijkt namelijk heel Palmerston North naar uit te lopen, ze draaien er dan ook wel de leukste hitjes!

Zondag 13-4
Helaas gaat een geslaagde avond vaak gepaard met een ietwat brakkere volgende dag. Maar goed, we hebben ons er weer doorheen geslagen en zelfs nog wat aan de studie kunnen doen.

Maandag 14-4
Deze ochtend begon met heel erg naar nieuws. De tante van Sabine had een herseninfarct gehad. Ze lag nog in het ziekenhuis. Dus zoals jullie kunnen begrijpen was de dag met wormen tellen een grote waas voor Sab.
Inge mocht aan de slag met de statisticus om te gaan ervaren hoe SAS werkt, een groot feest! Ook zouden vandaag eindelijk de plasma monsters aan moeten komen om te gaan vergelijken met het serum. Dit was helaas niet het geval. In de tussentijd dus maar een beetje zelf proberen te spelen met dat programma en een heel klein beetje Sabine geholpen.

Dinsdag 15-4
Weer een dag voor Sabine met darmen, wormen en microscoop! Ik vond het heel erg lastig wat ik moest doen. Zou ik terug gaan naar huis of de eerste 48 uur afwachten wat de prognose zou zijn voor mijn tante? Dan is NZ toch ineens wel heel erg ver. Mijn gedachten was de hele dag bij mijn familie in nl (en Texas)
Inge was druk wachtend op plasma monsters, om hopelijk vandaag wel eindelijk aan de gang te gaan met ELISA’s, maar weer geen geluk. Helaas nu pas volgende dag aan de slag met de monsters die écht binnen gaan komen, het is een wonder.

Woensdag 16-4: Inge kon eindelijk de vergelijkende ELISA uitvoeren. Mooie resultaten gekregen, maar helaas kunnen we de volgende dag nog niet verder met de rest van het plasma, want ik heb nog geen goedkeuring van m’n begeleider. Die is heel fijn vroeg naar huis gegaan op woensdag, vervroegd paasweekend. Nu wordt het dus wachten tot na de paasvakantie. (ze hebben hier de hele week vrij, dus er is niemand om me te begeleiden, heel fijn zo’n week voordat je alle resultaten nodig hebt en een presentatie in elkaar moet zetten).
Sabine had onderhand pas bij de twee dieren de wormen kunnen tellen en begon met nummer drie. Ik heb onderhand een heel erg groot respect voor dit werk. In mijn ogen is het psychisch en lichamelijk niet mogelijk om dit werk heel erg lang te doen. Barbara doet dit al 35 jaar en vind het nog steeds leuk. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Donderdag 17-4
's ochtends werd Sabine wakker met 12 gemiste oproepen. Het verschrikkelijke was gebeurd. Mijn tante was overleden. Wat doe je op zo'n moment?! Mijn ouders zeiden dat ik niet terug naar Nederland moest komen maar ik wilde het laten afhangen van wat mijn nichtje zou zeggen. Want als ik terug zou gaan, dan zou het zijn geweest om haar te steunen. Afgezien van elke dag bellen kon ik vrij weinig doen uit NZ. Deze dag is alles een beetje langs mij heen gegaan want mijn hoofd was ergens anders. Toch maar wel naar de uni gegaan want thuis zitten zag ik niet zitten. Ik ben weer als een malle aan de slag gegaan. Vandaag moest heel wat onder de microscoop bekeken worden, de derde pot moest namelijk voor het einde van de dag af, want de wormen zouden na drie/vier dagen niet goed meer zijn en het was paasweekend dus dan zou ik dus werk van 7 uur kwijt zijn. Dus dat werd doorbikkelen tot 18.15 ’s avonds, niet meer gezond!! Heerlijk vanaf 3 uur alleen in het lab. Maar ik heb overwonnen, bam!
’s Avonds gingen we bij Lisanne eten, het was namelijk haar allerlaatste avond in Palmy.
Toch niet laat gemaakt, want het plan is om vrijdag 18-4 vroeg uit de veren te zijn om richting Rotorua (aka WROWROWROA) te rijden en te meeten met Lena. Het vroeg op pad gaan is ook echt nog gelukt, en na weer een geslaagde roadtrip kwamen we rond het middaguur aan in het funky green hostel. Een heel gezellig en schoon hostel dat Lena geregeld had en waar we met z’n vijven op een kamer lagen. Helaas was het nogal regenachtig en gingen onze plannen om het grootste doolhof van Nieuw Zeeland (1.7 km lang) en zorben niet door voor die dag. Uiteindelijk een heel braaf dagje gehad, gezellig een filmpje gekeken en lekker gekookt in het hostel, waarna we mooi op tijd ons bedje weer in zijn gedoken.

Zaterdag 19-4 Ook vandaag weer regen, maar vandaag geen pret bederven! Gewoon richting het doolhof en hier hebben we hartstikke geluk gehad! In een heerlijk zonnetje een ware wedstrijd gehad, waar Sabine, Inge en Lena de overduidelijke winnaars waren! Hophop! Het zweet stond ons allemaal op de rug na het hele doolhof in een licht jogje afgelegd te hebben. Maarja je moet wat overhebben voor de overwinning. Ondertussen terug in de auto begint het opnieuw keihard te stortregenen, dus maar even terug naar de hostel om een plan de campagne te maken (zoals Lisanne en Sabine zouden zeggen). Een bezoek aan een spa en toch maar een poging zorben. Zorben hebben we weer intens veel geluk gehad, weer een droge periode tussen de buien door, en het warme water in deze enorme plastic ballen waarin we de berg afrolden zorgden voor een aangenaam temperatuurtje. Echt geweldig, alle kanten oprollen in die bal en lachen om bizarre gopro-filmpjes.
Vervolgens zijn we nog richting een spa gegaan, met heerlijke warme, groene baden die naar rotte eieren stinken. Maar wel met heel mooi uitzicht op het meer dat bij Rotorua ligt, een lekker zonnetje en af en toe een heerlijk verfrissend buitje op het hoofd. Hier hebben we ook random 4 Nederlanders ontmoet waar we ’s avonds mee richting de kroeg gaan. Eenmaal daar komen we nog 4 andere Nederlanders tegen uit 2 verschillende groepen, echt een soort Nederlandse stapavond dus. Heel grappig om dit aan de andere kant van de wereld mee te maken. Toch niet heel laat geworden, want vanwege Pasen is alles hier op tijd gesloten. Maar dat is maar goed ook, want hostels moet je gewoon op tijd (voor 10.00 uur) verlaten en vanwege 1e paasdag wilden we een gezellig paasontbijtje doen.

Zondag 20-4
Zo gezegd, zo gedaan, vroeg uit de veren en een heerlijk paasontbijtje gemaakt, met ware paaseieren! Het was ook heerlijk wakker worden, 2 kleine kindjes komen de kamer op verkleed als paashaasjes en een mandje paaseieren voor ons allemaal. Te schattig!
Helaas was dit ook de laatste dag dat we Lisanne in Nieuw Zeeland zouden zien. Zij gaat een klein weekje met Lena verder reizen, terwijl wij samen met Shark weer terug richting Palmerston rijden.
Heel gek om zo close te zijn met zo’n groep meiden en ze dan vervolgens een hele tijd niet meer te zien (in het geval van Lena is het helemaal gek omdat we haar misschien bijna nooit meer zien). Het blijft gek om het zo gezellig te hebben met mensen die je amper kent en dan vervolgens afscheid te nemen met: ‘see ya’ en dat misschien helemaal niet zo is. Maar dat hoort ook bij reizen, en dat maakt het ook weer extra leuk aan de andere kant.

Maandag 21-4
Het is vandaag 2e paasdag, dat betekent voor de meeste mensen een extra zondag, maar voor Sabine en Inge betekent dat gewoon hop naar de universiteit om hard aan de slag te gaan in het parasitologie lab. Ook dit hebben we weer als ware winners overwonnen, gewoon tot 17.15 keihard knallen!

Dinsdag 22-4
Vandaag was dan eindelijk de dag aangebroken dat alle koeienmagen verwerkt waren. Na anderhalve week keihard ploeteren (voor Sabine vnl. met een beetje hulp van Inge) kon Sab beginnen aan het processen van de hertenmagen.
Onze planning was om ’s avonds dan toch ook echt aan het werk te gaan, maar dit lukt steeds maar niet. We komen namelijk steeds heel laat thuis, moeten we nog koken en eten onder het genot van een aflevering van een serie en dan zijn we alweer te moe om nog te kunnen functioneren.

Woensdag 23-4
Vandaag waren er eindelijk weer wat mensen aan het werk op de universiteit naast ons tweeën. Alle studenten hadden deze week namelijk vrij. En daarnaast was voor alle medewerkers maandag en dinsdag een officiële vrije dag. Ook vrijdag is een vrije dag, het dan namelijk Anzac Day, wat een soort 4 mei is voor Nieuw Zeeland, ze herdenken dan alle helden die tijdens de tweede wereldoorlog gestorven zijn.
Ook wel fijn dat onze begeleider eindelijk weer terug is op de universiteit, die was namelijk vanaf de week ervoor vanaf woensdagmiddag van de aardbodem verdwenen. Wat een beetje lastig was voor Inge, aangezien zij goedkeuring nodig had om verder te gaan met de laatste ELISA’s. We hadden dus het serum en plasma vergeleken (vanwege de serummonsters die gelekt hadden), maar nu moesten we dus zeker weten dat de resultaten van die 2 genoeg overeenkwamen. Mijn begeleider in het lab wilde niet verder voordat we officieel toestemming van Peter hadden. Maargoed, om een lang verhaal kort te maken, de resultaten waren significant genoeg, en we konden dus eindelijk verder met de laatste testen.
Sabine heeft vandaag als een malle weer wormpjes zitten tellen, eindelijk een keer 1 dier gedaan in iets minder dan 1 dag, new record!! De hertenmagen gingen namelijk een stuk makkelijker dan die van de koeien, ten eerste zijn deze magen een stuk kleiner en ten tweede zit er ook gewoon een stuk minder eten in die het veel moeilijker maakt om de wormpjes te vinden en ten derde ze hebben minder wormen. Ondanks deze extreme snelheid was Sabine wel een tikkie gestresst dat ze het allemaal niet af zou krijgen voor onze presentatie dinsdag de 29e.
Shark was ondertussen wel weer toe aan een avondje samen chillen, aangezien ze Lisanne nu toch wel heel erg mist. Ze kwam dus vanavond lekker bij ons eten, en hebben we een goede spannende film gekeken. Wat erop neerkwam dat Shark en Inge de film aan het kijken waren terwijl Sabine probeerde toch nog wat te schrijven voor haar onderzoek (vanwege de stress). Helaas ging niet echt van het leiendakje, de angst/schrikkreten van Inge en Shark waren namelijk nogal luid en dus door het dunne muurtje van onze sleepout heen te horen. Sabine ging ondanks haar angst voor enge films daarom ook maar mee kijken.

Donderdag 24-4
Stress neemt toe voor zowel Inge als Sabine, beiden moeten we nu toch echt aan de laatste lootjes trekken. Laryssa (begeleider van Inge in het lab) kwam speciaal terug voor een uurtje om mij te helpen met het opzetten van de laatste ELISA’s. Hartstikke lief dus, en ze had zelfs een paasei voor mij en Sabine meegenomen, topper! En ook Kandarp heeft me nog geholpen die dag (aangezien ik nog steeds niet alleen in het lab op de 7e verdieping mag werken officieel). Yes eindelijk alle resultaten binnen, nu alles verwerken en grafiekjes maken.
Ook voor Sabine kwam er iets meer rust in de tent, omdat Peter hartstikke begripvol was over wat er allemaal gebeurd was en er niet vanuit was gegaan dat er al een verslag zou zijn voordat we gaan. Dus alleen nog maar wat wormpjes tellen en een presentatie maken, iets minder stress dan een hele introductie in elkaar flansen. Ook Sabine werd gelukkig goed geholpen door Barbara, die zou in het weekend 3 van haar herten bekijken, wat betekent dat ze zelf vrijdag maar 2 herten af hoeft te maken. En gelukkig is vandaag de eerst daarvan compleet. Winnen!
Vandaag was de laatste dag van 2 van de Dutchies in Palmy, en dit vierden ze in the Irish Pub. Gezellig meegedaan aan de pubquiz en even een leuke afwisseling van the O.C.

Vrijdag 25-4
Vandaag was het dus Anzac day, we waren eerst van plan om met Allan mee te gaan om deze huldiging mee te maken. Maar aangezien dat betekende 5.00 opstaan en we daarna nog naar de uni moesten om de laatste wormen te tellen. Dat is toch maar niet doorgegaan. 8.30 op de uni vonden wij toch wel vroeg genoeg! We hebben keihard gewerkt onder het genot van onze hitjes in het lab (we waren mooi alleen vanwege de nationale feestdag). Dat betekende ook wel dat we lekker door konden werken en voor het eerst in tijden een keer op tijd terug gingen, wajoh 15.00! Weer een gezellig avondje met Shark stond op de planning, met Lord of the Rings als vermaak, die moeten we natuurlijk wel gekeken hebben hier in Nieuw Zeeland.

Zondag 27-4 was de dag om keihard te knallen! We hebben allebei de hele dag heel hard gewerkt om een beetje een presentatie op papier te krijgen met een mooie powerpoint erbij.

Maandag 28-4
Op de universiteit nog de laatste dingen afgerond, waaronder statistiek, presentatie en eieren tellen in de vrouwtjes wormen voor Sabine (ja mensen dit is blijkbaar mogelijk). Eindelijk hadden we de benodigde resultaten binnen. Toch moesten we een klein beetje op tijd terug, want 18.15 zou Laurens landen. Na hem 3 maanden niet gezien te hebben was Sabine toch wel redelijk excited zoals onze begeleider subtiel opmerkte.
Eenmaal op het vliegveld kon Sabine niet meer stil blijven zitten en de traantjes van blijdschap vloeiden dan ook rijkelijk toen ze haar mannetje eindelijk in de armen kon sluiten.
Helaas was deze blijdschap voor korte duur aangezien onze presentaties nog niet klaar en voorbereid waren. Beiden zijn we nog tot in de late uurtjes doorgegaan, je moet wat overhebben voor een goed eindresultaat.

Dinsdag 29-4
Presentatiedag is hier! Bij beiden ging het niet verkeerd, zeker als je kijkt naar hoe weinig tijd we hebben gehad om de boel voor te bereiden en de laatste resultaten erin te verwerken. Heel fijn ook dat er zoveel mensen aanwezig waren bij onze presentaties, dat zorgde wel voor een beetje extra spanning bij ons beiden, maar wel heel leuk dat ze allemaal aanwezig waren om te luisteren naar wat wij de afgelopen 3 maanden allemaal gedaan hebben.
Voor al onze begeleiders hebben we een lekker Hollands pakketje gemaakt, dit konden ze allemaal wel waarderen haha.
Ook Laurens heeft ondertussen de campus en de deer unit gezien, wel leuk om dit te laten zien.
Vooral het afscheid van de labdames viel zwaar. Wat gaan we die twee missen!
We zijn als afscheid van Palmy en een klein beetje ook al Shark uit gaan eten bij bella’s en hebben weer venison op, goeie shit! Morgen is het dan eindelijk zover, we gaan aan het avontuur beginnen!!

Byebye Palmy, hello New Zealand, whoop whoop