Weekendtripjes to the max!

Al weer drie weken geleden hebben we Mount Taranaki beklommen. Maandagochtend werden we wakker en toen kwam de realisatie dat we geen spierpijn hadden. Aangekomen op massey bleken die vijf trappen toch wel een ware opgave want de beentjes waren toch uitgeput.

Woensdag had Sabine een vrije dag van het voeren, dus maar weer een keer weer op de fiets gestapt. We willen toch de conditie wel een beetje op peil houden, zeker met de Tongariro Crossing in het vooruitzicht. Er was een een of andere open dag van sportverenigingen e.d. van Massey University. De hele binnenplaats van de universiteit stond vol met allerlei kraampjes en een groot podium. Daar was live muziek en voorbeeld lessen van Zumba. Lekker in het zonnetje beetje toe gekeken. Maar vervolgens gewoon weer bits aan de slag in de bieb. Maar gelukkig nog wel onder het genot van swingende muziek. De heupjes wiegden stiekem een beetje heen en weer tijdens het studeren.
Die dag waren we tot de conclusie gekomen dat we uitgekeken waren op onze gympen en toch echt laarsjes willen. Dan maar naar de k-mart en daar soort scapino laarsjes scoren! Inge was geslaagd. Sab wilde toch nog even verder kijken, want ze mistte haar cowboyboots toch wel heel erg en had ze ook gezien in Palmy.

Donderdag 27-3: Sab mocht haar diertjes weer voeren en voor de verandering kon Inge weer aan de slag met ELISA. De resultaten zijn nu eindelijk weer stabiel, dus niet 4x dezelfde sera verwerken gelukkig. De boerderij van Massey is nu bijna helemaal verwerkt, wel leuk om te zien hoe de antistoffen voor Toxoplasma vooral toenemen bij de herten die een enkele of dubbele vaccinatie met Toxoplasma gehad hebben. En bijna niet bij de controlegroep. Het vaccin heeft dus sowieso een effect bij de herten. Of het uiteindelijk ook een zodanige afweer creëert dat abortussen voorkomen worden of dat ze er niet ziek van worden (in principe worden ze er niet ziek van, op enkele zwakke/oude/jonge dieren na). Ben benieuwd hoe dat met de andere twee boerderijen zit. Over anderhalve week zullen alle data binnen zijn van de ELISA (als alles volgens plan verloopt).
Tussendoor en na de ELISA weer aan de slag met artikelen e.d. Samen met Lisanne hebben we het grote deel van de middag doorgebracht in de bieb, knap van ons aangezien het buiten zitten heel aanlokkelijk was met het heerlijke zonnetje. Wel een beetje op tijd richting het shopping centrum gegaan om alsnog laarsjes voor Sabine te scoren, helaas geen cowboyboots gevonden. Ook nog een zonnebril voor Sabine (uiteindelijk ook voor Lisanne en Inge, omdat ze gewoon zo heerlijk fout waren!) en een pandora bedeltje voor Inge (verlaat verjaardagskado).
Vervolgens gezellig bij Lisanne gegeten met Sjoukje (die was net terug van een week reizen met haar ouders) en een beetje poolen natuurlijk! ;)

Vrijdag 28-3: Sabine had weer heerlijk een voervrije ochtend, maar ging wel netjes op tijd mee naar de uni voor morele steun voor Inge! Inge mag weer ELISA’s doen (surprise surprise), en vervolgens was haar plan om aan de slag te gaan met Peter (hoofdbegeleider) over het hoe en wat met de resultaten. Helaas ging dat niet door.
Snel even thuis wat avondeten in elkaar geflanst, want we gaan naar de mr.vet party. Het bleek uiteindelijk een soort van “beauty pageant meet de Chippendales” te zijn met 8 diergeneeskunde mannen. Heel vervelend om te zien. Van mooie cowboystring tot een handdoeken-act. Elke stoel in de zaal was gevuld en je kon een kwartje horen vallen zo stil dat het was. Vervolgens zijn we met alle dutchies en nog wat mensen die we hier hebben leren kennen op stap geweest, machtig mooie avond (zoals Sjoukje aka shark zou zeggen).

Zaterdag 29-3: We konden eindelijk eens een keer uitslapen, iemand anders zou de beestjes voeren. Rond een uurtje of 3 gingen we richting Okahune, een plaatsje dicht in de buurt van het Tongariro national park. Het was een ware roadtrip met Lisanne en Sjoukje erbij, mooie hitjes, wapperende haren door de open ramen en zo hard mee zingen dat twee auto’s achter ons de mensen nog mee konden genieten van ons geblèr. Lekker gekookt in ons super luxe doch goedkope hostel.
Bij ons gingen al heel vroeg de lichtjes uit en de oogjes toe, want het plan was om de volgende ochtend om 6.15 al bij de hostel weg te rijden.

Zondag 30-3: In de vroege ochtend gingen we met twee auto’s gevuld met 8 frisse Dutchies op weg richting national park. We hadden van tevoren een ticket geboekt bij een busje om ons van het eindpunt van de crossing naar het begin te brengen. 20 km heen lopen is een ding maar 20 km terug lopen zagen wij toch niet zo zitten. Ondanks dat we een half uur eerder waren vertrokken zodat we wat speling hadden voor eventuele fouten in de navigatie, waren we maar nét op tijd. Mede door een nogal mistige route waardoor we de afslag hadden gemist en een aanrijding met een konijntje duurde het allemaal wat langer om er te komen. Aangekomen vloog sab de auto uit om de bus tegen te houden en na lief glimlachen besloot de buschauffeur toch nog even te wachten zodat we onze auto konden parkeren. We zijn gewoon in de eerste beste bus gesprongen. We hadden al met creditcard betaald, dus we mochten zo mee. Zijn office lady die bijhield wie betaald hadden was er nog niet dus hij geloofde ons op ons woord dat we al betaald hadden. Na de crossing vroeg een vrouw aan ons of wij een bus geboekt hadden en waarom we niet waren komen opdagen. Bleken we dus in alle haast in het verkeerde busje te zijn gesprongen.
De wandeling was een flinke bitse sessie maar zeker de moeite waard. Een rustig stuk omhoog tot we bij de trappen kwamen. Daar stond een bord met allerlei waarschuwingen waar iemand had ondergeschreven: ‘You Shall Not Pass’ van de LOTR. Heerlijke kiwi-humor weer.
Daar begonnen “De Trappen”. Na honderd duizend treden kwamen we op een plateau uit waar je een prachtig uitzicht had naar Mount Ngaharoe (mount doom in LOTR). Aan het einde van het plateau kregen we de schrik van ons leven: De Devil’s Staircase. Niks staircase gewoon een super stijl eind omhoog met alleen maar losse stenen. Bovenaan gekomen hadden we een prachtig uitzicht over de emerald lakes en the blue lake. Na honderden foto’s met alle Dutchies (Annette, Anne, Jessy, Lisanne en Sjoukje) en duizenden selfie’s begonnen we aan de afdaling. Het eerste stuk van de afdaling was heel mooi, net een skibaan te voet. Sommigen van ons zijn dan ook eventjes onderuit gegleden, maar gelukkig zonder al te veel blijvende schade (op het litteken van Sjoukje na, wat er tijdens het schrijven van dit verslag, 21-4, nog steeds zit :O)
Al met al dus weer een heerlijk actief weekend achter de rug en weer heel veel mooie dingen gezien!

Maandag 31-3
Vandaag stonden we allebei met heerlijke spierpijn in de bilspiertjes en kuiten op. Zoals we al zeiden was die Tongariro Crossing toch best wel bits! Daarom dus maar weer een keer de auto naar de universiteit gepakt, omdat het kan. Inge ging voor de verandering met haar beste vriendin (Elisa) aan de slag en Sabine ging poepsamples nemen en haar beestjes wegen. We waren allebei best gesloopt van zondag en dus vrij weinig waard. In de middag moesten echter wel nog de poepjes onder de loep genomen worden. Dit keer niet zonder resultaat, want de eerste wormeieren zijn gespot in zowel de herten als de koeien. Geeft toch iets meer voldoening om ook echt iets onder die microscoop te vinden, dan maar blindeloos naar ‘lege’ poepmonsters te kijken.
’s Avonds hebben we Sjoukje haar nieuwe stekkie bewonderd en bij haar gegeten. En zoals ze zeggen dat je elke dag wat nieuws leert, het was een bijzondere ervaring voor Lisanne: eerste keer kip aan bot eten. Er ging een hele wereld voor haar open! ;) Ook hebben we wilde plannen gemaakt voor het weekend, om namelijk richting Napier en Hastings om te gaan surfen, naar een rugbywedstrijd, wijnproeven en beide stadjes bekijken. Leuk vooruitzicht dus.

Dinsdag 1-4
Inge was goed bezig met het schrijven van haar literatuurverslag en Sabine met voeren, kweekjes opzetten voor de poepmonsters van maandag (om te bepalen welke wormen er in de poep zitten) en vooral veel met mensen praten over dingen die nogal vaag zijn van haar onderzoek. Verder zijn we vandaag vooral heel braaf geweest en weer een beetje alles uitgezocht en bijgewerkt wat er moest gebeuren.
Sabine mocht deze week nog een keer extra poep samples nemen, jeej! Joy! Vrijdag weer ;)
Voor Inge zouden vandaag eindelijk serum samples van Zuider eiland binnenkomen. Ondanks dat dit ook echt het geval was, was het een beetje jammer dat de helft van de samples verloren was gegaan in de chilly bin omdat sommige mensen het lastig vinden om goede eppendorf cupjes te gebruiken of om ze gewoon goed erop te schroeven. Dat is dus best wel een probleem, want nu missen er een heleboel essentiële resultaten voor Inge’s onderzoek. Waarschijnlijk worden nu de extra plasma samples gebruikt (even kijken of hier dezelfde resultaten uitkomen als het serum dat we nog wel hebben), als dit niet het geval is dan moeten er opnieuw bloedjes afgenomen worden. Dit zou heel erg jammer zijn want dan klopt het niet meer met de rest van de resultaten en dan zijn er nog de ethische problemen van opnieuw bloed afnemen.

Donderdag 3-4
Sabine heeft eindelijk eens een dag dat ze tijd heeft om wat te kunnen schrijven! Yeah! Nooit gedacht daar zo blij mee te zijn. En Inge gaat vandaag een dubbele ELISA doen om hopelijk wat tijd in te halen door de foute/verspilde samples van het zuidereiland. Inge wil namelijk graag op tijd klaar zijn om Sabine mooi te helpen met haar onderzoek vanaf volgende week donderdag. Pas vanaf donderdag kunnen de eerste resultaten van Sabine verzameld worden en dat wordt een hele krappe tijdsplanning.
Inge heeft ook alle monsters (die nog wel goed waren) in andere cupjes gedaan die wel in de vriezer passen en niet gaan lekken op het moment dat je ze daarna gaat ontdooien. Gelukkig is dat allemaal goed gegaan en de ELISA’s ook nog eens. Het schrijven was helaas weer eens valse hoop voor Sabine, want haar begeleider had weer een zeer nuttig iets bedacht: een SOP schrijven. Een SOP is een standard operating procedure voor het verweken van de organen en het tellen van de wormen. Dus hophop aan de bak daarmee.
Ook hebben we in de middag nog even Lisanne geholpen met haar poepsamples van de schaapjes en het overbrengen van bloed en dit verdunnen met water. Weer een nieuw deel van de Massey University leren kennen: een donker hol verstopt in de uithoeken van de faculteit. Niet dat we daar graag gezien worden tussen alle aardwetenschapmensjes. Heel apart volkje haha! Zeker nadat Lisanne uren bezig is geweest om vervolgens te horen te krijgen dat haar begeleider er nog eens over na had gedacht en besloten dat het toch anders moest.
’s Avonds gezellig met Lisanne en Sjoukje wat drankjes gedaan bij Sjoukje thuis op de stoep omdat daar nog wel zon was. Om vervolgens met alle Dutchies te eten ennuh nog meer drankjes te doen! Hoppa, snoenie, zoals Annette zou zeggen! Heel erg mooi feestje, maar dit viel vrijdag toch wel een klein beetje zwaar…
Met brakke kopjes aan de ontbijttafel, maar zoals we al eerder bewezen hebben kunnen wij goed voldoen aan het motto: ’s avonds de vrouw, ’s ochtends de vrouw! 8.45 zaten we al in de auto, en Inge stond om 9.15 al keihard te werken boven een ELISA en ook Sabine liet zich niet kennen met haar vingers in het poepgat van 5 hertjes en koetjes, die poep moest en zou ze verzamelen! Normaal poepen ze op commando maar vandaag hadden ze door dat er vraag was naar een extra challenge. ’s Middags hebben we samen de poepsamples van Sabine verwerkt en de humor van Anne en Barbara maakte een hoop goed aan onze dag. De middag met een lach afgesloten en het vooruitzicht van frietjes met zelfgemaakte gehaktballetjes maakte het er alleen maar beter op! Ook hebben we onszelf getrakteerd op een heerlijke fruitsalade om de vitamientjes maar weer wat op te krikken.

Zaterdag weer vroeg uit de veren, 2,5 rijden richting Napier en Hastings om onze surfkunsten eens te vertonen. Tenminste dat was de planning, maar helaas wilde het weer hier niet echt aan meewerken. Er waren een aantal regenbuien en door de wind waren de golven te heftig voor beginners, helaas pindakaas! Dan de planning maar omgooien, eerst vonden we het wel een ideetje om naar Cape Kidnappers te gaan, dit is een rotsuitsteeksel met een hele aparte beschermde vogelsoort wat het tripje daarheen de moeite waard schijnt te zijn. Maar omdat wij 70 dollar p.p. nogal duur vinden voor een relatief kort ritje door de regen en mist werd ook dit idee van de baan geschoven. Wat te doen met 4 meiden, juist wijn drinken dus! Als je dan toch in een van de meest bekende wijnstreken van NZ zit. Op weg naar het hostel kwamen we een Duits meisje (Lena) tegen die Lisanne op het zuidereiland heeft leren kennen. Ze zat ook nog eens op dezelfde kamer in het hostel, zo zie je maar hoe klein de wereld weer is. Ook zij vond wijn drinken zeker geen slecht idee en sloot zich gezellig bij ons aan. Zoals Sabine’s vader wel eens zegt: ‘Kleed je netjes aan want we gaan lekker eten’. We gingen pp weg naar Mission Estate Mansion, ook hier hadden we de uitstekende werking van het openbaar vervoer weer onderschat en uiteindelijk toch maar een taxi genomen omdat die bus maar niet kwam opdagen. Mission Estate was een intens mooie wijngaard (en poepchique) met uitzicht richting Napier. We hebben een heerlijke lunch gehad met allerlei kleine mini-hapjes en wijntjes natuurlijk. Niet te vergeten dat we ook nog echt even wijn gingen proeven en proeven ennuh proeven. Heerlijk! Een beetje tipsy terug in onze hitjes taxi naar Napier. De chauffeur voldeed aan onze wensen en draaide alleen maar Backstreet Boys knallers waar wij luidzingend van genoten. Snel wat eten naar binnen geschoven om vervolgens richting een rugby wedstrijd te gaan; de Hurricanes tegen de Bulls. (De Hurricanes waren zwart en geel zoals op de foto’s te zien is, sorry mensen uit Nijmegen ;)). De rugby wedstrijd zelf viel ons allemaal een beetje tegen omdat er niet veel gebeurt tijdens zo’n wedstrijd, maar we hebben het onszelf goed naar de zin gemaakt. Het enige wat je ziet is een stel kerels die non-stop aan het worstelen zijn en af en toe eens de bal die dan uit zo’n worstelpartij omhoog vliegt. De highlights van de avond waren op de foto gaan met de mascotte en handtekeningen verzamelen en op foto’s met de rugby spelers na de wedstrijd. Extreem lang over de terugweg gedaan omdat we met allerlei mensen aan de praat raakten, maar toen we dan eindelijk terug waren hebben we nog gezellig wat spelletjes gedaan en toch weer een beetje vroeg het nest in want we hoopten nog een klein beetje op surfen op zondag.
Maar helaas pindakaas, ook geen surfen op zondag, we werden al wakker van een flinke bui regen. Dan maar weer planning aanpassen, en tjah wat doen meiden zoal nog meer, juist shoppen! Napier is namelijk een heel schattig stadje dat bekend staat om arthouses e.d. Ook waren de winkels dus geopend en hebben wij ons enorm uitgeleefd, de voorliefde voor shirtjes van Sabine kwam duidelijk naar boven. Maar eigenlijk heeft iedereen zichzelf een beetje in de watten gelegd, de kledingstukken vlogen over de toonbank. Sab kon ook eindelijk het shirt halen wat ze ‘s nachts al had zien hangen in de winkel. Een shirt met minions erop met de tekst: One in a minion. Voor haar schoonzus Yenthe die gek is op minions. De golven leken ons vervolgens ook nog wel een leuk ding om te zien, als we er niet op kunnen surfen er dan toch maar een beetje naar kijken. Ook zijn we nog even naar een mooi uitkijkpunt geweest in de buurt van Hastings. Te Mata Peak, we gingen er met 2 auto’s heen, maar Sjoukje, inmiddels omgedoopt tot Shark, had ons raampje op magische wijze gemold waardoor we met een open raam richting de donkere berg reden. Na vijf keer de auto opnieuw opstarten ging het raampje weer netjes dicht zoals het hoort. We kwamen helaas 5 minuten later aan en in die tijd was er een hele mooie intens grote wolk over de piek heen gedwarreld en zagen we dus echt helemaal niks meer. Maar de foto’s bewijzen dat het een heel mooi uitzicht geweest is. Toen maar weer eens richting huis, toch nog weer 2 uurtjes karren. Ondanks dat er niks van onze planning terecht is gekomen hebben we toch een heel erg leuk weekend gehad! Thanks Lies, Shark en Lena voor de gezelligheid! 

Dit was wel weer even genoeg voor jullie om in een ruk door te lezen, dus we houden het verhaal hier maar even bij. Natuurlijk hebben we ondertussen alweer intens veel andere dingen meegemaakt, maar hier houden we jullie nog even voor in spanning. We kunnen wel alvast verklappen dat de afgelopen 2 weken a(maze)ing waren!
Liefs 2 hardwerkende meiden die zich prima vermaken aan de andere kant van de wereld!