kia ora
Door: Sabine en Inge
Blijf op de hoogte en volg inge
26 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Palmerston North
Daar is dan eindelijk onze update. Het verhaal is nogal lang dus ga er even goed voor zitten. Om maar verder te gaan waar we gebleven waren, woensdag hadden we een redelijk rustig dagje gehad. We startten de dag met een meeting met Laryssa (zij gaat Inge helpen met het uitvoeren van alle labtesten). Helaas waren we enigszins te laat doordat we erop vertrouwden dat het bussysteem wel prima zou werken, maar dit bleek een beetje tegen te vallen. Met andere woorden de bussen naar de universiteit rijden en de rest wanneer het hun uitkomt. We konden daardoor alsnog een halfuur naar het centrum lopen in speedtempo om de aansluiting daar wel te halen.
Gelukkig vonden ze het niet heel erg dat we iets later waren, maar het voelt toch lullig om in je eerste week al een keer te laat te komen. Na deze briefing en korte rondleiding door het lab hadden we met Peter (onze supervisor) afgesproken om door te nemen wat er allemaal in het literatuurgedeelte moet komen van het onderzoeksverslag. Dit was heel fijn omdat we aan de ene kant weer wat meer duidelijkheid kregen, maar ook wel een enorme stroom van informatie die even op orde moest komen in onze nog warrige/jetlag hoofdjes :P Vervolgens dus maar even naar de library om de boel een beetje op orde te krijgen. Helaas hadden we nog steeds geen inlogcodes, op een of andere manier levert ook hier in Nieuw Zeeland het IT gebeuren wat vertraging op. Gelukkig met heel veel hulp van lieve mensen in de bieb konden we toch aan de slag :)
Donderdag zijn we weer met Anne op pad gegaan om poep te verzamelen, maar deze keer mochten we ook het proces wat erna kwam uitvoeren. Lekker een soort mengsel van vulkaansteen (vermicullite) en poep en vervolgens mag dat in een filter (de Baermann) waardoor de wormen 'gevangen' kunnen worden en je ze dus kunt gaan bekijken onder de microscoop. Je zou het niet verwachten maar met poep werken is nog best wel awesome ;).
Vrijdag ochtend weer naar de uni, nu hadden we een afspraak met Daniela staan (Phd, soort van begeleider van Sabine). We gingen de dikke darm van een hert leegmaken en alles wat erin zat verzamelen om daarin de wormen te vinden in een zwarte bak. (zie foto) Best interessant werk om te doen, alleen wel heel erg stinkwerkje en waren uiteindelijk ook tot 17.00 bezig. Wij zijn nog niet zo goed in de wormen spotten in de brij maar als we er een hadden dan galmde de gelukskreten door het lab heen. Daarna ons eerste bezoekje aan een van de velen fastfoodketens in dit mooie dorp. Serieus iets van 10 verschillende fastfood' restaurants' in elke straat.
Het plan was om zaterdag de Manawatu Gorge walk te gaan doen, maar we waren moe en eigenlijk te laat om nog op tijd te gaan lopen, dus maar verzet naar een dagje later. Uiteindelijk zaterdag lekker rustig aan gedaan en beetje bijgekomen van de eerste indrukwekkende, maar ook vermoeiende week.
Zondag dus aan de bak, de Manawatu Gorge walk is zo'n 10 km. Samen met Tjarda en Annette (die een auto hebben, wat heel chill is :P) gingen we redelijk vroeg (voor een zondag) op pad. Er waren best veel hoogteverschillen in deze route, de spiertjes zijn lekker aan het werk gezet. De route was voornamelijk door het bos met een stuk of 5/6 uitkijkpunten. Wat eigenlijk niet echt uitkijkpunten waren (op 1 na), maargoed wel leuk om toch even het bos (oerwoud) uit te kijken. Het belangrijkste aan deze route is dat je werkelijk de windmolens van heeeel dichtbij kunt zien. Wel grappig dat je daar als Nederlander toch niet zo snel van onder de indruk bent :P
Maandag 17-2 opnieuw (nog steeds zonder fietsen) op weg naar de uni voor onze ware labinduction. Gewoon letterlijk alles aangewezen krijgen in het lab en een hele lijst aan vinkjes zetten met een handtekening eronder. Nu zijn we geoorloofd om (weliswaar nog steeds alleen onder supervisie) te werken in dit lab, woohoo! :p.
’s Avonds konden we dan eindelijk onze prachtige Bella Vista’s ophalen. Onze mooie mountainbikes die als een bouwpakketje in elkaar zijn gezet. Maar wat waren wij blij met onze fietsen niet elke dag meer twee keer een half uur lopen (soms rennen als we te laat waren) naar de bus. Dus met onze mega sexy helm op zijn we gaan crossen door de straten van Palmy.
Dinsdag mochten we weer aan het werk met de herten. Dit keer om aan de slag te gaan met Toxoplasma vaccinaties en het afnemen van bloedjes. Een heel aantal zelf gedaan, echt fijn om hier ervaring mee te krijgen door zoveel erbij betrokken te zijn. Het bloed wordt gebruikt om te kijken wat de reactie is van de herten op de vaccinaties (dit is voor Inge haar onderzoek). Behoorlijk lange dag, en zeker heftig omdat we eind die middag op weg gingen naar Taupo! Samen met Kandarp (PhD, soort van begeleider van Inge) hop de auto in, en 3 uurtjes later op plaats van bestemming aangekomen. De universiteit heeft een hotel voor ons gereserveerd en eenmaal daar aangekomen komen we erachter dat we ook nog eens 'gratis' uit eten kunnen en voor woensdag en donderdag ook nog eens onze lunch wordt betaald. Best wel een luxe en goed geregeld. Als we in Taupo aankomen is het gelukkig nog een beetje licht, waardoor we nog net kunnen genieten van de mooie scenery en de ondergaande zon. We hebben die avond heerlijk zitten smullen van een echte Indiase maaltijd. Wij vonden het heerlijk, maar Kandarp is zelf wel wat beter gewend en vond het een beetje tegen vallen.
Volgende dag staat het ontbijt om 7.00 gepland, want de rit naar de grootste deerfarm van Nieuw Zeeland (en waarschijnlijk ook de wereld) is nog een uurtje en we starten om 8.30! De planning is om zo’n 900 herten te vaccineren en 40 bloedjes te nemen. Samen met Kandarp gingen wij aan de slag met de bloedjes en de Nieuw Zeelanders Jamie en Geoff nemen het vaccineren voor hun rekening. De bloedjes waren hier wat lastiger te verkrijgen dan bij de herten van Massey, omdat de crush (de plek waar je ze vastzet zodat ze niet teveel kunnen bewegen en zichzelf dus kunnen bezeren, zie foto) niet echt geschikt was voor deze yearlings. Deze crush was eigenlijk meer bedoeld voor de stags (mannelijke herten), en die zijn een stuk groter. De kleintjes konden er vaak dan ook tussenuit floepen naar beneden, waardoor het bijna onmogelijk was om het bloed te verkrijgen. Maar eind goed al goed na een flink aantal uren zwoegen hebben we van alle 40 hertjes bloedjes af kunnen nemen.
Omdat wij in verhouding minder te doen hadden dan de mensen die aan het vaccineren waren, hebben we in de kantine even gewacht. We stonden in de deuropening te wachten toen er op zon halve meter afstand een hert in lucht voorbij kwam springen. Ze werden links vrij gelaten na het wegen en gingen al huppelend en springend langs de deur om weer terug bij hun vriendjes te komen.
Redelijk op tijd waren we weer terug bij het hotel waar we heerlijk hebben kunnen genieten van de hot tub en waar Inge nog een duik heeft genomen in het buitenzwembad (Sabine is een beetje een koukleum en die had dus vrij weinig zin in dat verschrikkelijk koude water ;)) Vervolgens weer lekker uit eten gegaan, dit keer naast Kandarp ook met Jamie en Geoff erbij. Echt toffe kerels die ons een hele hoop hebben bijgebracht over Nieuw Zeeland (samen waren het net 2 vrouwen, zoveel waren ze aan het kwebbelen). Echt geinige mannen, iedere grap kon gewoon door de bocht :P Latertje geworden ondanks dat we de volgende dag gewoon weer om 7.00 aan het ontbijt zaten, dit keer konden we iets later beginnen, maar deze boerderij (Tongariro National Park) was iets verder waardoor we alsnog vroeg op pad moesten. Dit keer iets minder vaccinaties, maar wel 72 bloedjes. Ook dit keer kwamen de bloedjes voor onze rekening, maar samen met Geoff (echt geweldig hoe hij met de herten om weet te gaan, hij werkt er dan ook al 34 jaar mee). Jamie en Kandarp gingen de 450 herten vaccineren. Doordat er op deze boerderij een dubbele crush was waren we met bijna dubbel zoveel bloedmonsters in de helft van de tijd klaar, echt heerlijk!
De dubbele crush had aan beide kanten een crush (een gang met kussen aan beide kanten) en in het midden zat een plateau dat heen en weer bewoog. Als de ene crush dicht was, ging de andere open en daardoor ging het inladen van de herten ook met een rap tempo. Inge had ondanks haar universitaire opleiding toch wat moeite met de bediening van het plateau waardoor we dikwijls in plaats van naar voor naar achter schoten met een flinke vaart. Gelukkig konden we er allemaal om lachen om onze zelfgemaakte kermisattractie.
Doordat we zo vroeg klaar waren en omdat Jamie en Geoff dus van die toffe kerels zijn boden ze ons aan om een stukje om te rijden en wat te vertellen over de omgeving terwijl we erlangs reden en ook nog een stop gemaakt met een supermooi uitzicht! (Again, see fotos). Laten we jullie niet vervelen met de miljoenen feitjes die wij naar ons hoofd geslingerd kregen. Er zijn drie actieve vulkanen waarvan je er op een kan skien en de rest staat te dampen. Lekker kort door de bocht maar “Jokes” (de kiwi versie van true story). Ook hebben we wat Maori woorden geleerd, deze Waihini’s kunnen er wat van. De tane vonden zichzelf de goden van de bushbush. Rotorua heeft twee meren volgens hun en je puku is een soort van puki. Ligt eraan hoe groot je bierbuik is.
Vervolgens weer op weg naar Palmerston met Kandarp om daar de bloedmonsters nog even af te draaien en klaar te maken voor serum verzamelen op vrijdag. Samen met Neville (een enorm veel pratende labdude met een te kort broekje en z’n shirt binnenstebuiten) hebben we de bloedmonsters dus verder verwerkt op vrijdag. We waren serieus al om 10.00 bij zijn kantoor en gingen pas om 12.00 ofzo aan het werk, omdat hij nogal enthousiast bleef vertellen over Nieuw Zeeland, de locatie van zijn huis en zijn vakantiehuis en over de bomen, dieren en planten in Nieuw Zeeland. Ook al net een vrouw, die mannen kunnen er wat van hier aan de andere kant van de wereld. Zelfs tijdens het best wel precieze werk van pipetteren en de goede bloedmonsters in de goede bakjes doen bleef hij volop doorpraten waardoor wij op een gegeven moment maar een beetje yeah en aha begonnen te antwoorden. Maar ondanks dat hij de oren van je hoofd praat is het een goede kerel die je het liefst in een dag alles over Nieuw Zeeland vertelt.
Dan toch eindelijk weekend na weer een enorm enerverende/vermoeiende week! Zaterdag wat dingetjes geregeld zoals SIM-kaart, fietslampjes en vooral ook chillen. ’s Avonds zijn we met de Nederlandse meiden op stap gegaan in het bruisende centrum van Palmerston North. Wel pas laat thuis, echt een hele gezellige avond gehad! Nog nooit zoveel verschillende nationaliteiten in 1 avond ontmoet, van Brazilianen, kiwi’s en Duitsers, tot nog meer Nederlanders, een Indonesiër en Irakees en nog nooit zo snel binnen een korte tijd in random huizen beland, “well that escalated quickly” ;)
Eind goed al goed een fantastische eerste twee weken!
Voor de afgelopen dagen zie ons volgende reisverslag, wanneer die komt weten we nog niet misschien als we het een keer voor elkaar krijgen dat we niet de hele dag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat volgepland krijgen.
Liefs van de Pakiha uit kiwi-land.
-
26 Februari 2014 - 12:33
José:
Ha Ingske en Sabine, wat hebben jullie alles mooi weergegeven in dit verslag. Ik had er natuurlijk al het e.e.a. over gehoord via skype, maar bij het lezen van jullie reisverslag zie ik het helemaal voor me, jammer dat NZ zo ver weg is, anders zou ik toch overwogen hebben om een paar weken al het moois zelf te komen bezichtigen. Heel veel suc6 weer verder en in afwachting van jullie volgende verslag lieve groetjes José/mam -
26 Februari 2014 - 13:31
Yvette:
Hallo Inge en Sabine,
Leuk om jullie verslag te lezen. José was even salade halen in het restaurant en toen heb ik het eventjes gelezen. We hebben hier samen erg moeten lachen om de zogenaamde bediening van de "kermisatractie" door Inge. Nog veel plezier daar. Ik ben benieuwd naar jullie volgende verslag.
Groeten,
Yvette -
26 Februari 2014 - 17:07
Oma Nel:
Hi Inge en Sabine,
Inderdaad een lang verslag, maar erg leuk om te lezen. Het was zeker vroeg op en lange afstanden rijden, maar dan zie ook wat. Het werken met de herten lijkt mij interessant en ik ben erg benieuwd naar de resultaten van het lab onderzoek en dat jullie genoeg wormen hebben gevonden. Jullie gaan hebben een leuke tijd, geniet er van.
Dikke kus,
Oma Nel -
26 Februari 2014 - 18:04
Jolanda Smits':
Hoi Inge en Sabine
Leuk om jullie belevenissen te lezen.
Geloof graag dat t nu nog erg vermoeiend is, al die indrukken .
Maar je zal zien over een maand draai je hand er niet meer voor om, en heb je die poepbak in notime ontdaan van de larven. HAHA
Succes met alles en nog heel veel plezier met alles waar jullie mee bezig zijn.
Ik ben benieuwd naar de het volgende verslag.
Liefs Jolanda en Wim -
26 Februari 2014 - 22:16
Ome Paul:
Hai meiden, leuk om dit te lezen.
Prachtig land, en zo afwisselend ook.
Jullie zullen wel veel nieuwe indrukken te verwerken krijgen.
Hebben jullie ook nog wat meegekregen van de o.s.
Leuk Inge je peetoom heeft ook lang op het lab gewerkt.
Veelal antistofonderzoeken.
Ben benieuwd naar jullie onderzoeksresultaten.
Succes op het poeplab :-)
Groetjes -
27 Februari 2014 - 10:09
Inge Jansen:
Leuk om al jullie reacties te lezen!! :) Het labwerk gaat goed, vandaag de eerste elisa voor mijn onderzoek uitgevoerd :) Vandaag maar een keer op tijd thuis, ook weleens lekker :p hahaha...ja wij moesten zelf ook heel hard lachen om die kermisattractie, maar leuk dat het andere mensen ook amuseert :p Hihi...We houden jullie op de hoogte.. liefs inge -
07 Maart 2014 - 21:32
Irène Verkuylen:
Ha Bine en Inge,
Als ik jullie verslag lees en de foto's zie, ben ik weer helemaal back in NZ! We zijn nog geen week weer thuis, maar het ligt toch alweer een heel eind achter ons, helaas helaas. Geniet van dit heerlijke land en van alles wat je meekrijgt op Masseys. Inge, (nog) van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Een heel fijn verjaardagsfeest toegewenst :-), en natuurlijk zijn we benieuwd naar jullie swingende verhalen!
liefs, Irene en Jos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley